حضانت به معنای نگهداری از فرزند و پشتیبانی مالی ، معنوی ان توسط فردی که قانون مقرر داشته است خلاصه میشود .
زمانی که قانون حضانت فرزندی را به پدر یا مادر فرد دهد ،
ان فرد باید از تمامی لحاظ ها سرپرستی کودک را بر عهده بگیرید و از او نگهداری کند .
حضانت فرزند بر اساس قانون مدنی برای پسر و دختر تا هفت سالگی با مادر است .
اما پس از 7 سالگی تا سن بلوغ با پدر میباشد .
در صورت فوت شخص ، حضانت کودک با پدر و مادری است که زنده میباشد .
طبق تبصره ماده مذکور که در سال 1382 به تصویب شورا مصلحت نظام رسیده است
بعد از 7 سالگی در صورت حدوث اختلاف حضانت طفل با رعایت مصلحت کودک به تشخیص دادگاه است .
در این صورت بدون اینکه نیاز به دلیل باشد ، دادگاه میتوان حضانت فرزند را از مادر یا پدر سلب کرد .
هرگاه در اثر عدم سرپرستی درست از فرزند و در معرض خطر بودن ان ثابت شود ، دادگاه میتواند
حضانت را منقضی کند .
از جمله مواردی که باعث منقضی شدن حضانت میشود شامل :
ماده 632 قانون مجازات اسلامی مقرر شده اگر کسی از دادن طفلی که به او سپرده شده و در موقع
مطالبه اشخاصی که قانونا حق مطالبه دارند امتناع کند به مجازات سه تا 6 ماه حبس یا جزای نقدی از یک میلیون و پانصد هزار تا سه میلیون ریال محکوم خواهد شد .