بروز رسانی در تاریخ 1402/05/19
مسلما برای بسیاری از خانواده ها سقط جنین و از دست دادن فرزند متولد نشده بسیار سخت و ناخوشایند است.
در بعضی موارد هم که بنا بر ضرورت این کار صورت می گیرد باز هم عواقب ناخوسایندی برای پدر و مادر به همراه دارد.
از آنجا که قوانین جمهوری اسلامی ایران مبتنی بر فقه اسلامی است
و اسلام به جز در موارد محدودی سقط جنین را جرم می داند و برای آن مجازاتی تعیین کرده است.
در این نوشته سعی بر این است تا شما را با انواع سقط جنین و مجازات های تعیین شده برای آن ها آشنا خواهیم کرد.
سقط جنین عبارت است از انجام هرگونه عمل مجرمانه عمدی یا غیرعمدی روی زن حامله، مشروط بر اینکه
موجب متوقف کردن دوران تکامل و مراحل حیات جنینی شود یا به سلب حیات حملی که قابل زیستن است، منجر شود.
به عبارتی ساده تر سقط جنین عبارت است از، خارج کردن عمدی و غیر طبیعی و قبل از موعد طبیعی جنین،
به نحوی که جنین خارج شده از بطن مادر زنده و یا قابل زیست نباشد.
در موارد خطای محض چه جنین روح پیدا کرده باشد و چه نکرده باشد، دیه ثابت است که حسب مورد عاقله جانی یا خود او شخصاً می پردازند
در این نوع از سقط قوانین همانند خطای محض می باشد.
از آن جایی که جنین تا مراحل رشد کامل خود را طی نکرده باشد به انسان کامل و مستقلی تبدیل نمی شود
بنابراین قوانین و مجازات از بین بردن آن با قتل فرق می کند.
براساس ماده ۷۱۸ قانون مجازات اسلامی هرگاه زنی جنین خود را در هر مرحله ای که باشد
به عمد، شبه عمد، یا خطا از بین ببرد محکوم به پرداخت دیه خواهد بود.
همان طور که از این ماده برمیآید قانونگذار در هیچ حالتی برای مادر مجازات حبس، جریمه و … پیش بینی نکرده است.
در هر حال مادر حتی اگر به عمد و شخصاً جنین خود را سقط نماید فقط به پرد اخت دیه به پدر محکوم خواهد شد.
افرادی که در سقط جنین به مادر مباشرت یا کمک می کنند دو نوع می باشند:
جرم افراد عادی در معاونت سقط جنین
جرم تیم درمان در معاونت سقط
اما اگر فرد خاطی، پزشک، ماما یا فروشنده دارو یا مشاغل مشابه باشد،
علاوه بر پرداخت دیه به حبس از دو تا پنج سال محکوم خواهد شد.
در قوانین جمهوری اسلامی ایران برای افراد متخصصی که در این کار معاونت می کنند جریمه سنگین تری لحاظ شده است.
سقط درمانی با تشخیص قطعی سه پزشک متخصص و تأیید پزشکی قانونی مبنی
بر بیماری جنین که به علت عقب افتادگی یا ناقصالخلقه بودن موجب حرج مادر است و یا
بیماری مادر که با تهدید جانی مادر توأم باشد قبل از ولوج روح (چهار ماه) با رضایت
زن مجاز می باشد و مجازات و مسؤولیتی متوجه پزشک مباشر نخواهد بود.